در ميان نشانه ها شماري از آنها به روشني به عنوان: (علائم حتمي ظهور)، ياد شده اند. منظور از نشانه هاي حتمي در مقابل غيرحتمي، ظاهراً آن است که تحقق پديدار شدن آنها، بدون هيچ قيد و شرطي، قطعي و الزامي خواهد بود، به گونه اي که تا آنها واقع نگردند، حضرت مهدي (ع) ظاهر نخواهد شد. اگر کسي پيش از واقع شدن نشانه هاي حتمي، ادعاي ظهور مهدي (ع) را بکند، ادعايي است نادرست.

در برابر اينها نشانه هاي غيرحتمي است، يعني مقيد و مشروط به اموري هستند که در صورت تحقق آنها، به عنوان نشانه، پديد مي آيند. به عبارت ديگر، نشانه هاي غيرحتمي، شايد پديد آيند و شايد پديد نيايند و امام زمان (ع) ظهور کند. امامان معصوم (ع) به خاطر مصالحي، از پديد آمدن آنها در دوره غيبت، خبر داده اند.
گروهي، نشانه هاي حتمي را نشانه هايي دانسته اند که در آنها (بداء) حاصل نمي شود. برخلاف نشانه هاي غيرحتمي که ممکن است (بداء) حاصل شود و تغيير يابند و يا به کلي حذف شوند.

منبع http://www.imammahdi.ir